یکی از شاگردانم عادت داشت دروغ بگوید. به او گفتم که شیوه نادرستی است و سبب میشود که دیگران نیز به او دروغ بگویند

گفت"مانعی ندارد..جون نمی توانم بدون دروغ سر کنم"

یک روز پای تلفن با مردی صحبت میکرد ک صمیمانه به او دلبسته بود. رو به من کرد وگفت:(حرفهایش را باور نمیکنم. می دانم که به من

دروغ می گوید.)) گفتم: خب، خودت هم دروغ میگویی. پس دیگری هم باید به تو دروغ بگوید. و مطمئنا این شخص همان کسی خواهد بود که

می خواهی از او راست بشنوی)) چندی نگذشت ک دیگر بار او را دیدم.

گفت:دروغگویی ام شفا یافت.»

پرسیدم:«چه چیز شفایت داد؟»

گفت:« با زنی زندگی کردم که بیش از خودم دروغ می گفت.»

چه بسیار پیش آمده ک آدمی با دیدن معایب خودش در دیگران شفا یافته است.

زندگی یک آینه است؛ و ما در دیگران بازتاب چهره خودمان را می بینیم

(فلورانس اسکاول شین)